Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αναδείχθηκε από την ζωή την ίδια σε κεντρικό πυλώνα συγκρότησης ενός Ε.Σ.Υ. που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις .
Βλέπουμε λοιπόν, να έρχεται ένα ακόμη νομοσχέδιο που αλλάζει έννοιες και στόχους, όπως τους αυτοί είχαν τεθεί. Αντικαθιστά τον οικογενειακό γιατρό με τον προσωπικό, παραβλέποντας τη σχέση των μελών μιας οικογένειας. Προτάσσει την προσωπική ευθύνη αντίστοιχα της ατομικής ευθύνης όπως διατυμπάνιζε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αποποιούμενη τη συλλογική και πολιτική ευθύνη.
Μέσα στη μνημονιακή λαίλαπα και τις δυσκολίες στα διαθέσιμα δημοσιονομικά ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ κατάφερε και δημιούργησε 120 δομές ΤΟΜΥ, ιατρεία της γειτονιάς σε σύνδεση με τα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου. Συγκεκριμένα για το νομό Αχαΐας σε λειτουργία βρίσκονται πέντε Κέντρα Υγείας υπαίθρου και τρία αστικού τύπου στην Πάτρα με αντίστοιχες ΤΟΜΥ το καθένα, αλλού στελεχωμένες και αλλού υποστελεχωμένες.
Εν προκειμένω, το Κ.Υ. Αγίου Αλεξίου, ως κληρονόμος της άλλοτε κοινωνικής ασφάλισης, με εργαστήρια και σοβαρή τεχνολογική υποδομή, αλλά και με τμήματα πρωτόγνωρα για την ΠΦΥ, όπως παιδο-ψυχιατρικό τμήμα, μονάδα μητέρας-παιδιού, φυσικοθεραπευτήριο, αν υπήρχε πολιτική βούληση, θα μπορούσε να ξεκινήσει τη λειτουργία του ως ΚΥ αστικού τύπου 24ωρης λειτουργίας. Αυτό όμως προϋποθέτει επαρκές ιατρονοσηλευτικό προσωπικό αλλά και χώρους εργασίας για μια τέτοια λειτουργία.
Να σημειώσουμε ότι το ΚΥ Αγίου Αλεξίου προήλθε από τη συνένωση των μονάδων Αγίου Αλεξίου και του κεντρικού που βρισκόταν στη Γούναρη, με μακρά ιστορία και προσφορά και τελικά έμεινε κατακερματισμένο με ιατρικές και διοικητικές υπηρεσίες τόσο στη Γούναρη όσο και στον Άγιο Αλέξιο. Κατά συνέπεια η πρώτη μεγάλη απόφαση-μεταρρύθμιση θα είναι να γίνει μία διάκριση των αρμοδιοτήτων ώστε το ΚΥ Αγίου Αλεξίου να μετατραπεί σε αμιγώς υγειονομική μονάδα ενώ αυτό της Γούναρη σε διοικητική μονάδα του ΕΦΚΑ. Έτσι δημιουργείται το περιθώριο πλήρους ανάπτυξης όλων των τμημάτων αλλά και των υποστηρικτικών υπηρεσιών για την εικοσιτετράωρη λειτουργία του ΚΥ αστικού τύπου.
Οι σκέψεις αυτές δημοσιοποιούνται με αφορμή τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά θανάτου συμπολιτών μας, που κατέφυγαν σε μη εφημερεύον νοσοκομείο. Αναδεικνύεται δυστυχώς μέσα από τέτοια τραγικά συμβάντα η αναγκαιότητα πλήρους λειτουργίας της ΠΦΥ, η οποία θα δώσει λύσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα αφενός λόγω της εγγύτητας αφετέρου λόγω της άμεσης αντιμετώπισης. Ιδιαίτερα για τα καρδιολογικά περιστατικά, η εγγύτητα του ασθενούς στην υγειονομική μονάδα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την έκβασή τους.
Στο σημείο αυτό φαίνεται ο κύριος ρόλος της ΠΦΥ είτε μέσω του οικογενειακού γιατρού, είτε μέσω των υπηρεσιών πρόληψης και προαγωγής της υγείας στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρόνια πάσχοντες, στην κατ’ οικον νοσηλεία και σε πολλά άλλα. Η πρόληψη, ιδιαίτερα στα καρδιολογικά περιστατικά είναι καθοριστικής σημασίας για την πορεία και εξέλιξη της νόσου, που είναι ευθύνη της ΠΦΥ και του οικογενειακού γιατρού.
Αν θέλουμε λοιπόν ένα ΕΣΥ αντάξιο του λαού μας, θα πρέπει να ανασυγκροτήσουμε και να θεμελιώσουμε την ΠΦΥ σε στέρεη, υγιή και σύγχρονη βάση, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει και η δευτεροβάθμια νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η ΠΦΥ για την περιοχή των Πατρών χρειάζεται πλήρη ανάπτυξη των ΚΥ και των ΤΟΜΥ, με ενιαία διοικητική υποστήριξη και εικοσιτετράωρη λειτουργία. Για την πραγμάτωση όλων αυτών, είναι αναγκαίο ένα πλήρες οργανόγραμμα και υποδομή. Χωρίς αυτά, απλά προσθέτουμε ένα ακόμα νομοσχέδιο για που θα μείνει κενό γράμμα, όπως έμειναν όλα τα προηγούμενα.
Εάν πιστεύουμε στη δημόσια υγεία και σε ένα νέο ΕΣΥ, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αποτελεί αδιαμφισβήτητα θεμέλιο λίθο αυτού. Χρειάζεται όμως κρατικές δαπάνες και προϋπολογισμό αντίστοιχό της, ώστε να μπορούν όλοι να έχουν δωρεάν και ελεύθερη πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Ιδιαίτερα για τους ανασφάλιστους η δωρεάν πρόσβασή τους, είναι υποχρέωση του κράτους, καθώς η ανεργία δεν είναι επιλογή τους, αλλά μία κατάσταση στην οποία εξωθήθηκαν εξαιτίας των ακολουθούμενων πολιτικών. Ως εκ τούτου ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας δε νοείται να κάνει διακρίσεις εις βάρος τους και να τους απαγορεύει την ελεύθερη πρόσβαση στη δωρεάν υγεία. Εάν οι πόροι για τη δημόσια υγεία κάθε χρόνο μειώνονται δεν μπορούμε να μιλάμε για νέο ΕΣΥ.