Ανήμερα της εορτής Κωνσταντίνου και Ελένης και του τελικού της ευρωλίγκας στο μπάσκετ, που είναι πιθανό να είναι φιναλίστ ο Ολυμπιακός, την 21η Μαΐου, θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές όπως ανέφερε στο υπουργικό συμβούλιο της προηγούμενης Τρίτης ο «ερίτιμος» πρωθυπουργός μας.
Ο κύβος ερρίφθη, λοιπόν, για μια από τις πιο σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας, οι οποίες θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής, που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ· μια τομή στη σύγχρονη δημοκρατία μας. Ωστόσο, αυτή η μεγάλη μεταρρύθμιση κατηγορείται και λοιδορείται από τη Νέα Δημοκρατία και τους οπαδούς των μεγάλων μπόνους εδρών, γιατί, δυστυχώς για τη χώρα, αυτοί εκφράζουν την κοινοβουλευτική αντίληψη του παλαιού δικομματισμού, η οποία «νοθεύει» το πνεύμα της λαϊκής κυριαρχίας. Μια παρωχημένη αντίληψη διακυβέρνησης που αντικατοπτρίζει την αποστροφή και τον φόβο απέναντι σε ο,τιδήποτε ενισχύει τη λαϊκή πολιτική ισχύ.
Γιατί φοβούνται όμως την απλή αναλογική;
Γιατί πολύ απλά θα μιλήσει ο κυρίαρχος Λαός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το κόμμα του, όπως το έχει καταντήσει, και οι όψιμοι πολιτικοί «γενίτσαροι» που τον ακολουθούν και έχουν γίνει «βασιλικότεροι του βασιλέως», θεωρούν το κράτος και τη χώρα ιδιοκτησία τους. Γι’ αυτό και είναι έξω από το πολιτικο-ιδεολογικό τους σύμπαν η ιδέα της «ανόθευτης» αναλογικής έκφρασης του εκλογικού σώματος. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η αντιπροσώπευση της λαϊκής ετυμηγορίας θα είναι αδιαμεσολάβητη και ότι ο κυρίαρχος λαός με τις επιλογές του θέλει να έχει λόγο για τις τύχες της χώρας. Δεν μπορούν επίσης να φανταστούν την έκφραση της λαϊκής βούλησης χωρίς φίλτρα καθεστωτικής ενίσχυσης, που φυσικά θα ευνοούσαν τους ίδιους, μιας και έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα κερδίσουν τις εκλογές. Μέσα στη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία τους από τη μια δεν έχουν συναίσθηση ότι απέτυχαν παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα και από την άλλη δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τελείωσαν τα ψέματα και θα πρέπει να αφήσουν την «κουτάλα» και το «φαγοπότι» των Πάτσηδων και την αναλγησία των Καππάτων, εις βάρος της κοινωνίας και των πολιτών.
Αλλά κυρίως δεν έχουν καταλάβει ότι οι εποχές έχουν αλλάξει σε δύο επίπεδα. Πρώτον, οι πολίτες επιδιώκουν σταθερότητα χωρίς αυτό να σημαίνει μονοκομματικά αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Δεύτερον, ότι οι πολιτικές των κοινωνικών ανισοτήτων, όπως αυτές που εφαρμόζει η «επάρατος» νεοδεξιά στη χώρα μας και σε άλλα κράτη της ΕΕ -λ.χ. η Γαλλία του Μακρόν και η Ουγγαρία του Όρμπαν- έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο την ανάγκη για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, ξανακάνοντας ελκυστικές τις διαχρονικά φιλολαϊκές αριστερές και σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις. Τις προτάσεις, δηλαδή, υπέρ της κοινωνίας που εκφράζει με το πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ενστερνίζονται οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας «έχουν πρόσημο, δεν είναι ουδέτερες». Και αυτό το καταλαβαίνουν πρωτίστως οι πολίτες που επιβαρύνονται με τις νεοφιλελεύθερες και ακραία συντηρητικές πολιτικές της ΝΔ.
Αυτό που επιθυμούν πραγματικά οι πολίτες και έχει ανάγκη η χώρα είναι μια κυβέρνηση προοδευτικής σταθερότητας που θα αποτυπώνει ξεκάθαρα το αποτέλεσμα των εκλογών και τη λαϊκή βούληση. Μια κυβέρνηση προϊόν ουσιαστικής πολιτικής σύνθεσης που θα αντικατοπτρίζει τη λαϊκή ετυμηγορία και την προοδευτική κατεύθυνση της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Αλέξης Τσίπρας «μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας» και όχι «κυβερνήσεις-κουρελού» όπως χαρακτήρισε αυτό που σχεδιάζει ο Μητσοτάκης, προτρέποντας σε «αποστασία» ευεπίφορους θέσει και δυνάμει βουλευτές στα αμέσως δεξιά και αριστερά του πολιτικού χώρου του κόμματος της ΝΔ. Κάτι, βέβαια, που ας μην ξεχνάμε αποτελεί οικογενειακή παράδοση του μητσοτακέικου, με την «Αποστασία του 1965» και την «υφαρπαγή» του βουλευτή Κατσίκη από το κόμμα «ΔΗ.ΑΝΑ.», του αείμνηστου πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και κορυφαίου συντοπίτη μας Κωστή Στεφανόπουλου, το 1990…
‘‘Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις επόμενες εκλογές αποτελεί το θεμέλιο λίθο για την αναστροφή της χώρας και τη χάραξη νέας πορείας στη βάση της προοδευτικής συνεννόησης και σταθερότητας, απέναντι στην πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση που εφαρμόζει και θα επιδιώξει με τη ρητορική της μέχρι το βράδυ των εκλογών η «Μητσοτάκης ΑΕ»’’